მედიის განვითარების ფონდმა ჩაატარა კვლევა  „საბიუჯეტო სახსრები სიძულვილის ენისა და ანტიდასავლური განწყობების მედიაში", რომელსაც მთავრობის ადმინისტრაციამ 8 ივლისს სპეციალური განცხადებით უპასუხა: „ხაზგასმით ვაცხადებთ, რომ არც ერთი მედიასაშუალება, სახელმწიფო სტრუქტურების მხრიდან, პრივილეგირებული მიდგომით არ სარგებლობს. ჩვენ პატივს ვცემთ სიტყვის თავისუფლებას და უზრუნველვყოფთ თანაბარ პირობებს ყველა მედიასაშუალებისთვის“.

თავის მხრივ, მედიის განვითარების ფონდი საპასუხო წერილს აქვეყნებს იმ დოკუმენტებთან ერთად, რომლითაც კვლევის ავტორები მიუთითებენ საბიუჯეტო სახსრებით სიძულვილის ენისა და ანტიდასავლური განწყობების მედიასაშუალებების დაფინანსების არსებობაზე.

განცხადებაში ნათქვამია: 8 ივლისს საქართველოს მთავრობის ადმინისტრაციის პრესსამსახურმა გაავრცელა განცხადება, რომელიც მედიის განვითარების ფონდის კვლევას „საბიუჯეტო სახსრები სიძულვილის ენისა და ანტიდასავლური განწყობების მედიაში" ეხმაურება.

განცხადებაში აღნიშნულია, თითქოს MDF-ის ანგარიშში  საუბარია არა კონტრაქტებზე, არამედ, ბეჭდური პრესის გამოწერაზე, განურჩევლად მათი საინფორმაციო პოლიტიკისა.

ვთვლით, რომ მთავრობის ადმინისტრაციის კომენტარი არის მონაცემებით მანიპულირება და საზოგადოების შეცდომაში შეყვანა.

პირველ რიგში უნდა აღინიშნოს, რომ ჩვენს კვლევაში საერთოდ არ შესულა სახელმწიფო უწყებების მიერ ბეჭდური მედიის გამოწერის თანხები და შესაბამისად, ეს არგუმენტი იმ პრობლემის ასახსნელად ვერ გამოდგება, რომელსაც ჩვენი ანგარიში ასახავდა. კვლევის მიზანი იყო, ეჩვენებინა, რამდენად იცავს სახელმწიფო ანტიდისკრიმინაციულ პოლიტიკას, რომელიც რასიზმისა და შეუწყნარებლობის წინააღმდეგ ევროპის კომისიას (ECRI) ევროსაბჭოს წევრი სახელმწიფოებისადმი აქვს შემუშავებული და ავალდებულებს ხელისუფლებებს, არადისკრიმინაციული პოლიტიკის დაცვა კონტრაქტების გაცემის წინაპირობად აქციონ. ამდენად, კვლევაში მნიშვნელოვანი იყო არა თანხების მოცულობა, არამედ მათი იმ მედია საშუალებებზე გაცემის მიზენშეწონილობის პრობლების ჩვენება, რომელთაც დაუფარავი დისკრიმინაციული სარედაქციო პოლიტიკა აქვთ.

იმის საილუსტრაციოდ, რომ კვლევაში ასახული მონაცემები სარეკლამო ხელშეკრულებებს შეეხება და არა გაზეთის გამოწერას, განცხადებას თან ვურთავთ რამდენიმე კონტრაქტის ასლსს, რომელიც  სახელმწიფო შესყიდვების სააგენტოსერთიან ელექტრონულ ბაზაში ნებისმიერი მოქალაქისთვის არის ხელმისაწვდომი, ასევე იმ ხელშეკრულების ასლებს, რომლებიც შინაგან საქმეთა სამინისტრომ და სამინისტროს დაქვემდებარებულმა საჯარო სამართლის იურიდიულმა პირებმა სასამართლო დავის ეტაპზე მოგვაწოდეს.

და ბოლოს, პრესსამსახურის განცხადება მხედველობაშიც რომც მივიღოთ, ერთობ არადამაჯერებელ სურათს ვიღებთ: ქვემოთ მოყვანილი წლიური სახელშეკრულებო თანხების მიხედვით გამოდის, რომ საშუალოდ თითო გაზეთის ღირებულება ცალკეულ უწყებას გამოწერით სულ მცირე 25-დან 100 ლარამდე უჯდება, მაშინ, როცა მათი საცალო ღირებულება 1 ლარიდან 2,50 ლარამდეა. ხოლო ჟურნალი „ტაბულა", რომელიც მთავრობის ადმინისტრაციის პრესსამსახურის განცხადებაში იმ გამოცემათა ჩამონათვალშია მოყვანილი, რომელთაც სახელმწიფო უწყებები იწერენ, თავად „ტაბულას" რედაქციისგანცხადებით, უკვე ერთი წელია აღარ გამოდის.

დანართი #1. ბეჭდვითი მედია (კონტრაქტების ნაწილი):

 დანართი #2. სატელევიზიო მედია