გევიხედე და, ჩემი ოჯახობა ხმამაღლა არ ელაპარიკება რაცხას ჩვენი ბიჭის ცოლს? მისდღემში არ მახსოვს, ნაზიკიეს ერთი გადაკრული სიტყვა ეთქვას რძლიზა, ამიტო, ცთუნებას ვერ გოუძელი და მივაყურადე.
ნაზი ეუბნება შორენას: „არა, ბატონო, რა ვქნა, შენი გამომცხვარი ჭადი არ იჭმება, რა იცი, რა მოხვთება ცომში მაგსიგძე ფჩხილებიდან. შენ რო სუფთა გგონია, ჩემო გოგო, ქვეყნის მიკრობები იქნება შით, ბოლომდე ვერ გეისუფთავებდი მაგასო.“ ამაზე შორენამ ტირილით უპასუხა, ჩოთქით გამევიწმინდე, ნუ გეშინია, არ მოგწამლავთო.
გევედი ქუხნაში მშვიდობის მტრედივით და ვიკითხე, რა გჭირთ, ქალებო-თქვა. შორენამ შემომჩივლა დედა ჭადს არ მაცხობიებს, არ მენდობაო.
მე, უნებურათ, ფჩხილებზე დავხედე და მართლა ისე უბზიალებდა შინდისფრათ გაკრასკული ფჩხილები, გეგონებოდა, სანამ-ყენე შინდის მარცვლები აქვს მიწეპებულიო. ჩვენს რძალს საერთოთ არ უყვარს გაპრანჭვა და ამსიგძე, ხანჯლებივით ფჩხილები რო დოუნახე, ესეც ვიფიქრე, რაცხას უპირობს, ნამდვილათ, დედამთილს და გლახათაა-თქვა ნაზიკიეს საქმე.
რაია, შვილო, ამხელა ფჩხილები-თქვა, ტკბილათ რო შევაპარე. პასუხათ ისეთი რაცხა მივიღე, გედევირიე კაცი: „პირველ ოქტომბრამდე უნდა მევიზარდო კიდოო, - თქვა შორენამ, - საარჩევნო კომისიაში ვარ ჩვენი პარტიიდან შესული. ბიულეტენების დათვლისას, რო შევხედავ, ამომრჩეველი უბანში ხმას კონკურენტ კანდიდატს აძლევს, ფჩხილქვეშ დამაგრებული პასტის ან ფანქრის წვერით კიდო ერთხელ შემოვხაზავ რომელიცხა წრეს, ან პტიჩკას დოუსობ და ხელათ გავაფუჭებ იმის ბიულეტენსო.“
დიიდუუ, რაზე ყოფილა ფულის გულობიზა წამსვლელი ეს ჩვენი რძალი! ცუდათ გამიხთა გული! იმ მოწინააღმდეგე კანდიდატს მეც არ ვაძლევ ხმას, მარა, ამფერი უღირსი ხერხით არჩევნებში მეტოქის განადგურება შეიძლება, კაცო?!! თფუი, ვინცხამ ამისთანა რაცხა ასწავლა შორენიას, იმის სახსენებელი არ გეიშვა ქვეყანაზე! და არც ამისთანა რძლის გამომცხვარი ჭადი მინდა მე!