ეხ, დაბერდა თქვენი ქაიხსორო, დაბერდა, აღარც შინაურს უნდებვარ და გარეულს და ქალაქის ხელისუფლებას ხო - არა და არა.  მოგიყვეთ ერთი, რა დემემართა და, თუ ვარ დამნაშავე, თქვენვე მითხარით.

ამას წინობაზე მერიაში მივედი, მერთან მინდოდა შეხვედრა და დალაპარიკება ჩემს პრობლემებზე - იქნება დამხმარებოდა პაწა.

მივედი და დაცვამ არ შემიშვა, გამოი, ბიძია, აქეთ, შენნაირი მილიონი მოდის აქო. მე ოუხსენი ჩემი მდგომარეობა, დამსახურებული კაცი ვარ-თქვა, იყო დრო, ქალაქს ვაზანზარებდი, ქარხნის დირექტორი გახლდი, მიდი ახლა, შემიშვი-თქვა და შესასვლელისკენ შევიწიე. ამ დროს დაცვის თანამშრომელმა ბიჭმა არ დამიღრიალა?! გეეთრიე ახლა აქედან, ხო გითხარი, რო არ შეიძლება შესვლა და რაღას მიჩანჩალობო! ხელიც მომკიდა მკლავზე. ამ დროს თურმე კიბეებზე ჟურნალისტები მოდიოდენ და ერთმა დაცვის ბიჭმა დაუძახა მეორეს, არიქა, ჟურნალისტები მოდიან და ნუ უყვირი მა კაცს, ჩქარა ხელი გაუშვიო.

უცებ სასწაულად არ შეიცვალა ეს ბიჭი? - ალბათ, შეეშინდა, ჟურნალისტებს არ ეეტეხათ ამბავი, ამას რას უშობით ქაიხოსრო ბაბუასო და უცებ ტკბილად არ მომმართა? - ბაბუ, არ გახლავთ მერი ადგილზე და მერე მობრძანდიო.

ძაან გამწარდა ეს თქვენი ქაიხოსრო! აპა, რა იქნებოდა - ჩემთვის, ამხნის კაცი ვარ და, ჯერ არავის უკადრებია, რაც ამ ბიჭებმა მაკადრეს.

ამხელა ხელფას რომ უხდიან, კაცო, მაგ დაცვას, უბრალო ზრდილობა მაინც ვერ ასწა